Dag 1 in LA

Ik heb wel eens vaker alleen gevlogen en heb daar ook niet zoveel problemen mee, maar een hele reis naar LA is toch wel spannend. Op naar Schiphol en de auto geparkeerd bij valet parking. Inchecken alles ging lekker vlot. Op naar het vliegtuig om te boarden. Daar ga je dan door die scan. Eerst alles af doen, sieraden en schoenen uit. Dat was natuurlijk bij mij weer verplicht en dan door het poortje. En ja hoor bij mij gaat weer eens een alarm af. Word je heerlijk gefouilleerd door een vrouw. Ja ook even bij de borsten, ja want stel je eens voor dat ik tussen mijn zeer grote borsten :) wat verstopt heb. Niks aan de hand en kon weer doorlopen. Snel naar de band voordat iemand anders je laptop enzo meeneemt. Uiteindelijk het vliegtuig in. Zit gelukkig bij het raam. Komt naast mij een stel te zitten met ruzie. Gezellig. Nou heerlijk geslapen en afgewisseld met mijn studie. Ja want dat had ik nog niet ingeleverd en dan kan ik het niet loslaten. Dus 11 uur lang geslapen en geleerd. Goed de vlucht doorgekomen. Was ook helemaal fit toen ik was geland in LA.

Kom je aan in LA en alleen maar bewolking he. Denk je toch nog even van heb ik 11 uur gevlogen voor bewolking? Einde middag brak de zon gelukkig door. En dan ben je geland en sta je daar op het vliegveld in LA. De menigte maar achterna gelopen en beland je in een enorme rij voor de douane. Heb er ruim een uur gestaan en toen was ik aan de beurt. Ondertussen liep er aldoor een man met een hond opzoek naar drugs. Bij mij konden ze in ieder geval niks vinden. Op naar de douane en daar krijg je me toch een vragen. Of ik op vakantie ben: Ja. Wat ik allemaal bij me heb? Een formulier ingevuld in het vliegtuig afgeleverd. Ik heel eerlijk ingevuld. Heb je fruit en ander eten bij je. Ja ik had een appel en een krentenbol. Kreeg alleen later trek in het vliegtuig en heb het opgegeten. Formulier aangepast in nee. Maar krijg je dus een hele overhoring bij de douane. Wat heb ik gedaan met dat eten. Ja opgegeten. En waar is het dan nu. Ik denk wat een achterlijke vraag: In my stomick (schrijf je vast niet zo, maar goed) met een lach op mijn gezicht. Oh dat was niet grappig. Ja en het klokhuis heb je dat bij je. Nee achtergelaten in het vliegtuig. Nog een keer dezelfde vraag. Nee in het vliegtuig. Nou toen de oogscan en vingerafdrukken en een foto. Wat een gedoe zeg. Mocht uiteindelijk doorlopen. Dat was even spannend. Vervolgens de koffer pakken en opnieuw in de rij. Nog een keer mijn paspoort laten zien en weer dezelfde vragen. Uiteindelijk mocht ik doorlopen. Opzoek naar een pinautomaat voor de dollars en op naar een taxi.

Bij de taxi gevraagd of ik naar downtown gebracht kon worden bij het hotel waar Hans nog zat. Nee dat kennen we niet en is dit de straat nee ken ik ook niet. Ik denk help. Hans bellen, maar die nam niet op. Toch maar rijden naar downtown en gelukkig vond de taxi het hotel. Kom je aan bij het hotel en denk je wat een buurt. Veel crafety en van die zaken voor het testen op HIV. Hotel was prima. Even lekker gedoucht en op naar buiten - de omgeving verkennen. Het waren alleen maar zaken voor vrouwen voor HIV en andere zaken op dat gebied. Raar om dat zo te zien, maar goed. De weg overgestoken en daar vond ik een leuk parkje. Althans dat dacht ik. Ik werd alleen maar aangekeken door groepen mannelijke Latino's. Voelde me totaal niet op mijn gemak. Op een bankje gezeten en boekje gelezen, maar voelde me zo aangekeken. Gelukkig Hans belt. Hij was klaar met werken en kwam me ophalen. Gelukkig. Hij zat daar een week voor de Microsoft Conferentie (WPC 2011). Hij was daar samen met Itara uit Duitsland. Ook een bedrijf in de CRM branche.

Samen met Hans naar het WPC. Daar was het afsluitfeest met ontzettend veel eten en live muziek. Ontzettend leuk. Er waren ruim 20.000 mensen. Echt enorm. En het eten: alleen maar vet. Maar je kon ontzettend veel krijgen. Ook allerlei zoetigheid. Het was een erg leuk feest. En ik had geen last van een jetlag. Heerlijk. 's Avonds alleen een beetje moe. Hieronder wat foto's van het feest.